Deze school hadden we nog maar enkele keren zien passeren en we vonden die zo mooi dat we die zeker moesten vinden wat uiteindelijk lukte. Het stukje waar we een hekken door moesten was onmogelijk door werkmannen die, net daar, constant voorbij liepen. Dan maar een stukje terug en vlug de muur over. Wat konden we hier ons hart ophalen. Zo mooi nog die decay, mooi groen begroeide klassen, verfbellen die van het plafond afkwamen. Helaas zagen we enkele maanden later dat ook deze grotere bekendheid had gekregen en waren de vandalen/hangjongeren/ego-urbexers hier ook terecht gekomen met alle vernielingen die dit meebrengt. Ramen, stoelen, gordijnen aan ramen en in theater die sneuvelden. Blij dat we ‘redelijk’ vroeg waren. Zo mooi.
