Een super explore hadden we aan deze.
Sommigen hebben geluk en merken dat de voordeur open staat waardoor binnenkomen wel zeer gemakkelijk is. Anderen hebben dit niet en hebben dan geluk dat ze vroeg genoeg zijn om aan het oog van de -nog slapende- omwonenden te ontsnappen. Wij hoorden tot deze tweede categorie. Bekomen informatie leerde ons dat een stuk prikkeldraad bovenop een muur door was en dat je daar dan makkelijker de muur over kon. Dit stukje vonden we relatief vlug en wat de muur doen betreft had ik een goede oefenschool tijdens mijn legerdienst gehad. Onze mond viel wel open toen we de muur op gingen want onze informatie sprak wel van het prikkeldraadloze stukje maar niet dat de eigenlijke begaanbare grond aan de achterkant van die muur meerdere meters dieper lag. Een plat dakje bood redding en van daaruit konden we nog verder op de overkapping van de vroegere speelplaats. Resteerden nog wat meters dat we lager moesten, te hoog om eraf te springen en beseffend dat je achteraf ook nog terug moet deed ons nog verder zoeken. Een boom lachte ons toe. Langs takken en stam kwamen we verder tot we op de begaanbare grond waren en nog voor we aan onze shoot begonnen waren hadden we al een tevreden gevoel.
Die tevredenheid werd later alleen getemperd omdat we in onze ijverigheid zo scheel gekeken hadden dat we de turnzaal gewoonweg hebben overgeslagen. Dummies.
Ook de terugweg verliep vlot en zodoende kan hier een beknopt fotografisch verslagje volgen.
