Stil, maar stil dat het in dit dorpje was. Was het de middaghitte of waren er buiten dit Palazzo nog vele verlaten panden? Voor diegenen die deze kalmte gewoon zijn valt de minste wijziging in deze rust op. Met nog een beetje de zindering van ons voorgaande avontuur wilden we absoluut niet meer betrapt worden en keken we extra aandachtig rond voor we aan onze rondtrekkende beweging begonnen om de ingang op te zoeken.
Binnen viel vooral de grootte op, met vele zijkamertjes. Af en toe een stoel of matras, dan een ingestort plafond, wat trompe-l’oeils op de muren en dan was je nog niet eens in de kapel aanbeland. Voor elk wat wils dus….wel niet overvloedig gemeubileerd.
